PEDAGOG SZKOLNY  mgr Anna Felicka–Dzionek

Godziny pracy pedagoga szkolnego

Poniedziałek – 12.00. – 17.00

Wtorek – 9.30 – 13.30

Środa – 10.00 – 14.00

Czwartek – 12.00 – 16.00 

Piątek – 9.00 – 12.00

Drogi Uczniu!

Zapraszam Cię, jeśli:

• chciałbyś opowiedzieć o swoim sukcesie
• masz kłopot, problem szkolny lub pozaszkolny
• chciałbyś coś zmienić w szkole i nie wiesz, czy to możliwe
• chciałbyś porozmawiać o swoich troskach
• czujesz się niebezpiecznie
• jesteś skłócony z kolegą/koleżanką lub osobą dorosłą
• masz trudności w nauce i nie potrafisz ich przezwyciężyć
• Twoje prawa nie są przestrzegane
• nie potrafisz przestrzegać obowiązujących norm w szkole i chciałbyś to zmienić
• rozmyślasz o swojej przyszłości i chciałbyś się tym podzielić
• szukasz możliwości rozwijania swoich uzdolnień

Szanowni Rodzice!

Zapraszam,  zwłaszcza jeśli potrzebują Państwo pomocy w rozwiązaniu:

• problemu związanego z wychowaniem i opieką
• problemów szkolnych dzieci
• trudnych sytuacji rodzinnych i losowych
• problemów materialnych
• zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem, co najskuteczniej mu
• korzystaj z odpowiedniej literatury i fachowej pomocy nauczyciela -
• bądź w stałym kontakcie z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.

Poradnia Psychologiczno Pedagogiczna nr 3 w Łodzi ul. Dowborczyków 5 zaprasza uczniów i rodziców do korzystania z bezpłatnej pomocy wykwalifikowanej kadry: psychologów, pedagogów, logopedów 

• nie są wymagane skierowania
• krótki czas oczekiwania
• terminy wyznaczane według kolejności zgłoszeń

Tel.: (42) 67-67-305
Fax.: (42) 67-67-304
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Kadrę Poradni stanowią wykwalifikowani specjaliści w zakresie:

psychologii wychowawczej

psychologii klinicznej

doradztwa zawodowego

socjoterapii

psychoterapii indywidualnej

psychoterapii rodzinnej

pedagogiki wczesnoszkolnej

pedagogiki opiekuńczo - wychowawczej

pedagogiki społecznej

pedagogiki specjalnej - oligofrenopedagogiki

pedagogiki specjalnej - pedagogiki korekcyjnej

pedagogiki specjalnej - surdopedagogiki

pedagogiki specjalnej - resocjalizacji

terapii pedagogicznej

terapii biofeedback

mediacji

logopedii

neurologopedii

Dzienniczek złotych myśli dla rodziców

Co trzeba i należy czynić?

• dostrzegać i chwalić wszystkie, choćby najmniejsze osiągnięcia dziecka, 

• dawać dziecku możliwość wykonania różnych zadań, pełnienia ról,  

• zapewnić dziecku pomoc w domu i w szkole,  

• zachęcić dziecko do udziału w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych, 

• współpracować z nauczycielami uczącymi dziecko,  

• włączyć się osobiście do systematycznej pracy z dzieckiem w domu,  

• wspomagać rozwój dziecka — dużo rozmawiać, wspólnie rysować, uczyć rymowanek i krótkich piosenek, wierszyków, zachęcać do budowania z klocków, do układania puzzli, czytać razem z dzieckiem książki 

• rozwijać wrodzone talenty i zainteresowania swojego dziecka, 

• pomagać dziecku w osiąganiu celów i odnoszeniu sukcesów, 

• wspierać dziecko w prezentowaniu jego umiejętności i zdolności, na przykład przed innymi członkami rodziny (jeśli dziecko ma taką potrzebę), 

• okazywać dziecku zainteresowanie i troskę,  

• informować dziecko o sprawach, które go dotyczą

Czego należy się wystrzegać?

• głośnego komentowania jego trudności (narzekania, ile sprawia problemów), 

• stwarzania sytuacji rywalizacji wśród rodzeństwa,  

• wyręczania dziecka,  

• podsuwania mu gotowych rozwiązań i podpowiedzi, etykietowania” dziecka — nie powinno się mówić „dyslektyk”, lecz „uczeń z dysleksją” lub „uczeń dyslektyczny”, 

• traktowania dziecka z dysleksją jak chorego, czy leniwego — nie wolno mówić o nim „zdolny leń”, 

• „mobilizowania” dziecka do nauki karą lub groźbą, że otrzyma złe oceny albo krytyką czy kpiną, 

• straszenia szkołą, nauczycielem: „Zobaczysz, nie zdasz, będziesz siedzieć w pierwszej klasie za karę, aż zaczniesz czytać, „Wszyscy będą się z ciebie śmiać, jak usłyszą twoje dukanie ”, Jak nie będziesz ćwiczyć czytania, to za karę pani nie zabierze cię na klasową wycieczkę ,

• deprecjonowania starań i aktualnych umiejętności dziecka: „Piszesz jak kura pazurem, na  

pewno najgorzej w klasie ”, Ciągle ci nie wychodzi, bo jesteś leniem, Ładnie napisałeś, ale mogłeś lepiej 

• porównywania osiągnięć, postępów dziecka z dokonaniami rodzeństwa i innych dzieci z klasy: „Wszyscy już czytają, tylko ty jeszcze nie umiesz „ Magda ładniej pisze niż ty” „Mogłabyś choć raz tak ładnie narysować jak twój brat”.

DEKALOG
Dla rodziców dzieci dyslektycznych

NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe".

1. Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.  

2. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że zmobilizujesz je to do pracy.  

3. Nie łudź się, że dziecko "samo z tego wyrośnie", "weźmie się w garść", "przysiądzie fałdów" lub że ktoś je z tego "wyleczy".  

4. Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej.  

5. Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.

TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże".

6. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia,  

aby zapobiec trudnościom szkolnym.  

7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności dziecka: na czym polegają i o jest ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą (psychologiem, pedagogiem, logopedą).  

8. Aby jak najwcześniej pomóc dziecku: pomaga, terapeuty (w formie terapii indywidualnej i grupowej),  

9. Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.  

10. Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty jego pracy, ile za włożony w nią wysiłek. Spraw, aby praca z dzieckiem była przyjemna dla was obojga.

DEKALOG
Dla nauczycieli dzieci dyslektycznych

NIE

• Nie traktuj ucznia jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
• Nie karz, nie wyśmiewaj w nadziei, że zmobilizujesz go do pracy.
• Nie łudź się, że "sam z tego wyrośnie", "weźmie się w garść", "przysiądzie fałdów" lub że ktoś go z tego "wyleczy".
• Nie spodziewaj się, że kłopoty ucznia pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i że skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej.
• Nie ograniczaj uczniowi zajęć pozalekcyjnych, aby miał więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go od systematycznych ćwiczeń i pracy nad sobą.

TAK

• Staraj się zrozumieć swojego ucznia, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec pogłębianiu się trudności szkolnych i wystąpieniu wtórnych zaburzeń nerwicowych.
• Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności ucznia: na czym polegają i co jest ich przyczyną.     
• Skonsultuj problemy dziecka ze specjalistą (psychologiem, pedagogiem, logopedą, a w razie potrzeby z lekarzem).
• Aby jak najwcześniej pomóc  uczniowi
• Bądź w kontakcie z poradnią, wykorzystuj wyniki badań i zalecenia specjalistów zawarte w opinii psychologiczno- pedagogicznej,
• Ustal kontrakt pomiędzy tobą, rodzicami i dzieckiem, który określa reguły współpracy: dziecko uczyni odpowiedzialnym za pracę nad sobą, rodziców za pomaganie dziecku, a nauczyciela za bycie doradcą, Zaobserwuj podczas codziennych lekcji, co      najskuteczniej pomaga dziecku,
• Bądź w stałym kontakcie z jego pedagogiem terapeutą i korzystając z jego wskazań włączaj do zajęć dydaktycznych potrzebne dziecku ćwiczenia. Opracuj program indywidualnych wymagań wobec ucznia, dostosowany do jego możliwości i wkładu pracy. 
• Oceniaj go na podstawie odpowiedzi ustnych i treści prac pisemnych. Nie      karz mu głośno czytać przy całej klasie. Pozwól mu korzystać ze słownika i daj więcej czasu na zadania pisemne. Dyktanda i prace pisemne oceniaj jakościowo (opisowa ocena błędów) pod warunkiem systematycznej pracy, znajomości reguł ortografii i korekty błędów w zeszytach.
  Nagradzaj za wysiłek i pracę, a nie za jej efekty.
• Bądź życzliwym, cierpliwym przewodnikiem ucznia w jego problemach

.  

prof. dr hab. Marta Bogdanowicz

PRZEGLĄD PLACÓWEK OFERUJĄCYCH POMOC DZIECIOM I RODZINOM

1. Profilaktyczno – Rozwojowy Ośrodek Dzieci i Młodzieży PROM, 633 03 73, ul. Jaracza 40,
   (współuzależnienie, problemy rodzinne związane z choroba alkoholową i narkomanią, trudności związane z niedostosowaniem społecznym) .
2. Szkolne Centrum Profilaktyczno – Wychowawcze, 636 91 02,
   (uzależnienia, zagrożenia chorobą alkoholową narkomanią, przemoc w rodzinie).
3. Poradnia Leczniczo – Wychowawcza dla Dzieci i Młodzieży, 6330720
   (patologia w rodzinie spowodowana przemocą, choroba alkoholową).
4. Specjalistyczna Poradnia Wspierania Rozwoju i Terapii, 653 76 75, ul. Hipoteczna 3/5,
   (dziecko agresywne, przemoc w rodzinie, współuzależnienie choroba alkoholową, narkomania, problemy w nauce związane z dysleksją rozwojową).
5. Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii SOS , 651 43 34, ul Wapienna 24a,
   (współuzależnienie, zagrożenie choroba alkoholową, narkomania, uzależnienie od leków, przemoc domowa, patologia rodziny, rodziny ubogie).
6. Ośrodek Terapii Rodzin, 640 65 91, ul. Franciszkańska 85,
   (przemoc domowa, patologia rodziny, rodziny ubogie, choroba alkoholowa, narkomania).
7. Ośrodek Interwencji Kryzysowej, 63 01 102, ul. Piotrkowska 102,
   (pomoc psychologiczna dla osób, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej).

OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ

POMOC PSYCHOLOGICZNA DLA OSÓB, KTÓRE ZNALAZŁY SIĘ W TRUDNEJ SYTUACJI ŻYCIOWEJ

• Doznajesz przemocy – w domu, w miejscu pracy, w szkole,
• Masz problemy rodzinne – konflikty w małżeństwie, trudności wychowawcze,
• Straciłeś bliską osobę,
• Utraciłeś pracę,
• Borykasz się z chorobą,
• Utraciłeś poczucie bezpieczeństwa,
• Utraciłeś chęci życia,
• Masz myśli samobójcze.

MOŻESZ ZGŁOSIĆ SIĘ DO OŚRODKA INTERWENCJI KRYZYSOWEJ
ul. Piotrkowska 102 w Łodzi
tel. 042 – 63 01 102